جراحی بواسیر

جراحی بواسیر

 

 

خون ریزی و عفونت از عوارض جراحی بواسیر است

 

اغلب بواسیرها بدون نیاز به درمان و به طور خود به خود بعد از یک یا دو هفته بهبود میابند. اما اگر بهبود نیافت بنابر نظر پزشک معالج و نیز شرایط بیمار، نیاز به مداخله ی جراحی مطرح خواهد شد. توجه داشته باشید هیچ اقدام درمانی ( اعم از دارویی و جراحی ) نمی تواند از عود مجدد بواسیر جلوگیری کند مگر اینکه تغییرات مورد نظر را در رژیم غذایی خود بدهید ، ورزش منظم را فراموش نکنید، در صورت داشتن اضافه وزن از وزن خود بکاهید و خود را به داشتن اجابت مزاج منظم عادت دهید.

  

 

روش های جراحی بواسیر

• برش هموروئید (Excisional hemorrhoidectomy) جراحی و برش هموروئید است که عمدتاً تنها زمانی استفاده می‌شود که وضعیت هموروئید بسیار وخیم است. در این روش بیمار پس از انجام عمل جراحی درد بسیار زیادی را تجربه می‌کند و معمولاً ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد تا بهبود یابد. اما در دراز مدت کسانی که دارای هموروئید درجه ۳ هستند و با این روش درمان شده‌اند، شرایط بهتری نسبت به افرادی دارند که با روش رگ بندی با طناب لاستیکی درمان شده‌اند. این روش توصیه شده برای افرادی است که دارای هموروئید خارجی ناشی از لخته خون در صورتی که ظرف مدت ۲۴ ساعت تا ۷۲ ساعت انجام شود. پماد گلیسریل تری نیترات هم برای افرادی که دارای درد هستند و هم افرادی که در حال بهبود هستند، مفید است.

• درمان سرخرگ زادیی هموروئیدی در سراسر مقعد به روش داپلر روشی تقریباً هجومی است که با استفاده از داپلر فراصوتی محل دقیق ریزش درونی خون سرخرگی را شناسایی می‌کند. این سرخرگ‌ها سپس به هم متصل می‌شوند و بافت پرولابه شده بخیه می‌شود و به حالت نرمال برمی گردد. میزان بازگشت در این روش اندکی بالاتر است اما مشکلات و عوارض آن در مقایسه با هموروئیدکتومی کمتر است.

•  هموروئیدکتومی اصلی که به عنوان هموروئیدوپکسی بسته نیز شناخته می‌شود روشی است که در آن قسمت عمدهٔ بافت هموروئیدی که به صورتی غیرعادی بزرگ شده است برش داده می‌شود و سپس مابقی بافت هموروئیدی به جای طبیعی خودش برگردانده می‌شود. این عمل معمولاً درد کمتری دارد و در مقایسه با برش کامل هموروئید، زودتر بهبود می‌یابد. اما در این روش شانس برگشت علائم هموروئیدی بیشتر از روش رایج همورئیدکتومی است و بنابراین معمولاً این عمل به بیمارانی که دچار هموروئید درجه ۲ یا ۳ هستند توصیه می‌شود.

 

پس از جراحی چه مدت نیاز به بستری خواهد بود؟
بین 1 تا 2 روز.

 

پس از جراحی چند روز باید در آب ولرم نشست؟
به مدت حداقل ده روز، سه یا چهار بار در هر روز و هربار پانزده دقیقه ، بلافاصله بعد از دفع مدفوع و شست و شوی خود، در لگن آب گرم بنشینید. در لگن باید به قدری آب بریزید که ناحیه مقعد شما را بپوشاند.

 

مفهوم جواب پاتولوژی چیست؟
در حین جراحی هر گونه نسجی که از بدن برداشته شود باید به آزمایشگاه فرستاده شود تا از نظر بدخیمی مورد آزمایش واقع شود ونیز تشخیص مورد تائید قرار گیرد که این کار در آزمایشگاه پاتولوژی صورت می گیرد و جواب آن حدود دو هفته بعد از عمل آماده میشود.

 

آیا بخیه محل عمل باید خارج شود؟
معمولا نخی که برای عمل جراحی شما مورد استفاده قرار می گیرد از نوع قابل جذب است و نیازی به خارج کردن آن نیست.

 

علائم هشدار دهنده برای مراجعه زودهنگام به پزشک چیست؟
در صورت مشاهده هر کدام از علائم زیر بعد از عمل جراحی به پزشک خود مراجعه نمایید: درد شدید ، خونریزی شدید، تب ، لرز و یا تعریق .

 

چند روز بعد از عمل می توان حمام رفت؟
24 تا 48 ساعت بعد از عمل میتوانید به حمام بروید.

 

پس از ترخیص به چه داروهایی نیاز است؟
بسته به نظر جراح، مسکن و آنتی بیوتیک برای شما تجویز میشود.

 

عوارض جراحی هموروئید (عوارض جراحی بواسیر)
خون ریزی
عفونت
تنگی مقعد
احتباس ادراری
بی اختیاری مقعد

 

اغلب بواسیرها بدون نیاز به درمان و به طور خود به خود بعد از یک یا دو هفته بهبود میابند

 

● مشکلات پس از جراحی
برداشتن هموروئید از طریق جراحی (هموروئیدکتومی) معمولا برای بیماری درجه ۳ یا ۴ استفاده می شود. در این عمل، هموروئید داخلی و خارجی بریده می شوند. زخم های به جامانده ممکن است بخیه شوند (در تکنیک بسته) یا بازبمانند (در تکنیک باز). درد پس از جراحی یک مساله مهم است و معمولا مخدرهای ضددرد موردنیاز است. بیماران می توانند ۴ ـ ۲ هفته بعد به سرکارشان بازگردند.

 

از دیگر عوارض هموروئیدکتومی، مشکل ادرار کردن است که در ۵ درصد از بیماران اتفاق می افتد و ممکن است برای تخلیه مثانه، نیاز به سوندگذاری باشد. در یک تا ۲ درصد بیماران نیز خونریزی با تاخیر (۷ـ۴ روز پس از جراحی) اتفاق می افتد. همچنین ممکن است باریک شدن مقعد ناشی از اثر زخم، شکاف ها، عفونت ها و لخته های خون پس از جراحی (در هموروئید خارجی) نیز رخ دهد.

 

به طور کلی درمان های غیرجراحی ترجیح داده می شود. چرا که با درد و عوارض کمتری همراه است. گاهی اوقات ترکیبی از درمان ها (مانند یک روش تثبیت کننده و یک هموروئیدکتومی) می تواند موثرتر واقع شود، گرچه برای افراد بالای ۷۰ سال و کسانی که از سلامت کمی برخوردارند، روش های تثبیت کننده ترجیح داده می شوند.

 

برداشتن هموروئید توسط لیزر نیز یکی از سالم ترین و موثرترین روش های درمانی شناخته شده، اما مانند هر روش دیگری، مزایا و معایبی دارد. از مزایای آن، سرعت عمل و ناراحتی کمتر است. دیگر این که پس از عمل، اثری از آن به جا نمی ماند. همچنین به دلیل دقت بالای عمل، بهبودی سریع تر صورت می گیرد و میزان خونریزی از زخم نیز معمولا اندک است و نیازی به بستری شدن بیماران در بیمارستان، حتی به مدت یک شب نیست. علاوه بر این، بافت های اطراف هموروئید، آسیب نمی بینند.

 

از معایب این عمل، پرهزینه بودن آن است و به دلیل جدید بودن روش، ممکن است یافتن متخصصان و جراحان آموزش دیده در این زمینه دشوار باشد. به علاوه جراحی با لیزر ممکن است با عوارض و عفونت هایی همراه باشد. از معایب دیگر عمل، این است که تنها هموروئیدهای خارجی را درمان می کند.